Mustafa SÖNMEZ / Araştırmacı / Yazar / İSAR

BİDONDAN TRAMPET

OHİO’nun seçici kurula  kaç delege verdiğini öğrendim öğreneli kurulduğum yerden kalkıp önüme geleni öpesim geliyor. Arşimetin evrekası  misali, tuzluk elimde hangi hıyar tuzlanacaksa “tuzluk tuzluk” nidalarıyla soyulmuş özlerine  boca edesim geliyor. Sonra içimden gelen “oha” diye bir sese kulak kabartıp kendimi servis şeridine atıyorum. Bir bakıyorum arıza vermişim. Gelen,  bu kez gidesim oluyor.
Sana ne uleyn Ohio’dan!
Bildik bilmedik, tanıdık tanımadık ne kadar saraydan, müştemilatından, kondulardan   kadrolu alimimiz varsa onlardan alamadığım cevabı kendi kendime arıyorum. Ama bizim voltaj kaçağı aydınlarımız borda feneri gibi yanıp duruyorlar televizyon stüdyolarında. Onları izlerken insan kendini kons bekleyen pavyon müdavimi abazanlığında hissediyor.  Trump’ı mı Biden’ı mı çağırsam ikilemine düşüyor.  Kim kazanırsa kaybedenin kim olacağı tantanası arasnda.  Cidden Ohio’dan bana ne!
Öyle değil tabii ki. Amerikan  seçimleri dedin mi sonucunda, dünya denen bu geminin serdümeninin ismini öğrenmek var serde.  Dümenciler dümencisi demek daha doğru aslında. Şeytanın yeni numarasını.  Ben yazının başındayken Biden ile Har(r)is seçildi diye haberler okumuştum. Yazın başına geldiğimizde bidondan trampet yapacak perküsyon fitnecileri yani.  Zaten davul gibi şişmiş başımızda tokmaklarıyla bit arayacaklar.
Amerikan’ın başına kim gelirse gelsin, vücudunda kasım ayının ilk haftasından, ocak ayının üçüncü haftasına kadar dünyaya salacakları fitnenin tüm ayrıntılarının yüklü olduğu bir çipin takılacağı müsait bir yer aranır. Amerika’nın Beyaz Saray’dan yönetildiği yalanının, Amerikan demokrasisi yalanı ile kafa burun giriştiği yarışın diğer ortakları yapar bunu. Dışişleri, Pentagon ve nihayet CİA.  Ortaya, ortaya karışık insan tipli bir çipli çıkar. Sorun, Ohio’nun delege sayısını bilmekten daha büyük bir akıl ürünü ister çözüm için.  
Biden’in bidonunda  “can turşusu” var. Yardımcısı Harris’in ağzında ise “kan kusmuğu”. Ama kimi güzelleme ustaları özellikle  Harris’i öyle bir süslüyorlar ki anasına gösterseler kızını tanımaz. Dans edişindeki ritim tutuşunu bir anlatıyorlarki sanki dersiniz kuğu. İnsanın gözleri buğulanıyor. Ama öfkeden.  Beyaz Saray’ın yeni sakinlerinin bugüne kadar söylediklerini duyup dingin kalmak dingilliğinde aks çevirmeyi görev kabul etmeyen herkesin ortak olduğu  bir öfkeden.
 Şimdilik Amerikan başkanına bidonlarla tebrik turşusu göndermeyen ülkeler;  yeni oyunun eski sahnelerini kucaklayan salonlara yakın yerlere ya komşular ya da oralarda toprak sahipleri. Obama ve Trump dönemlerinde nispeten sekteye uğrayan Amerikan zulmü, kaldığı yerden devam etmek için yeni kılığına prova yaparken, bizim de abiyeleri  çıkarıp daha konfeksiyon kıyafetler giyinmemiz gerekiyor. Rahat yaşayamayacağız bari rahat bir şeyler giyinelim. Sonra bidondan çıkma kasnaklı trampet eşliğinde, ritmik bir dansa tutuşacağız bu harislerle. Figürlerimizi unutmayalım.